Άνδρας αναφέρει πως δεν επέτρεψε στον εαυτό του να αγαπήσει τον Καναδά.
Γ.Π.: Ο Καναδάς, καταρχήν δεν άφησα τον εαυτό μου να μ’
αρέσει ποτέ. Δεν έβαζα τον Καναδά πάνω απ’ την Ελλάδα. Άσχετα αν εδώ πέρναγα
καλά. Αλλά δεν ήθελα να δεχτώ ότι υπάρχει καλύτερα απ’ την Ελλάδα, ξέρω ’γω,
και νομίζω και πολλοί από μας τους μεγάλους, παρόλο που ζούμε εδώ, μπορεί να
πεθάνουμε εδώ ξέρω ’γω, κατηγορούμε το μέρος που είμαστε. Δηλαδή μπροστά στην
Ελλάδα... Ε, και εντάξει δε μπορεί... η Ελλάδα είναι πάρα πολύ καλή, ειδικά
για διακοπές πάρα πολύ καλή. Εδώ... Το να έχεις το μυαλό σου στην Ελλάδα και
να ζεις εδώ σου γίνεται η ζωή δύσκολη, δηλαδή και δε χαίρεσαι τη ζωή εδώ,
δηλαδή να πας μια εκδρομή, να πας εδώ βακέσιο σε κάποιο μέρος του Καναδά κι
έτσι ας πούμε περνάς δύσκολα. Δύσκολα με την έννοια ότι έχεις το μυαλό σου
στην Ελλάδα. Κάποιοι μπορεί να περάσουνε πέντε χρόνια, δέκα χρόνια για να
πάνε. Όμως, το μυαλό είναι εκεί κολλημένο. Αυτό από μια μεριά δεν είναι και
τόσο καλό, γιατί η ζωή σου είναι πολύ κλειστή. Δηλαδή, είσαι σπίτι-δουλειά,
σπίτι-δουλειά, τίποτα άλλο. Ενώ θα μπορούσες να ζήσεις όπως ζει ο Καναδός εδώ,
να βγαίνεις. Υπάρχουνε μέρη ωραία κι εδώ που δεν τα ξέρουμε, μόνο φωτογραφίες,
μόνο και μόνο γιατί έχουμε στο μυαλό μας αυτό.
