Άνδρας αναφέρεται στα χόμπι του, κυνήγι και παρακολούθηση ποδοσφαιρικών αγώνων κι αγώνων χόκει.
Σ.Γ.: Τον ελεύθερο χρόνο μου σας είπα, είμαι λάτρης του
κυνηγιού.
EΡ.: Ναι.
Σ.Γ.: Είμαι λάτρης του ψαρέματος, είμαι λάτρης του
ποδόσφαιρου, μ’ αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο.
EΡ.: Α, τι ομάδα είσαστε;
Σ.Γ.: Ολυμπιακός, εσύ;
EΡ.: [Γέλια]
Σ.Γ.: Μεις δεν λέγαμε ‘Ολυμπιακός’, δεν λέγαμε ποτές
‘Ολυμπιακός’. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ποτέ δε λέγανε... ‘Ολυμπιακάρα’.
EΡ.: [Γέλια] Εσείς, εε;
Σ.Γ.: Μ’ αρέσει και το χόκεϊ, φυσικά, πάρα πολύ μ’
αρέσει, έχω πάει μέχρι τη Νέα Υόρκη για να δω χόκει τους Canadias. Ε, βέβαια,
βέβαια, αντί για ποδόσφαιρο, Τορόντο Νέα Υόρκη, στο Σικάγο έχω πάει για να δω
τον Ολυμπιακό.
EΡ.: Και το χόκεϊ δηλαδή πώς βρήκατε να είναι σε σχέση με
τον αθλητισμό στην Ελλάδα, τι διαφορά έχει;
Σ.Γ.: Για την Ελλάδα; Κοίταξε, είναι ένα σπορ ομαδικό κι
έχει μια αυτή με το ποδόσφαιρό ας πούμε, εγώ όταν είχα έρθει εδώ το ποδόσφαιρο
ήξερα. Το χόκεϊ δεν το ήξερα. Την πρώτη φορά που πήγα για να δω αγώνα χόκεϊ
ήταν ο γιος αυτουνού που είμαστε μαζί στο εργοστάσιο και φτιάχναμε παλτά
γυναικεία, μια μέρα μου λέει «Έχεις τίποτα να κάνεις το βράδυ;». Του λέω
«Όχι». «Θέλεις μου λέει να ’ρθεις να πάμε να δούμε ένα παιχνίδι;» γιατί του
’λεγα εγώ ότι μου αρέσει το ποδόσφαιρο.
EΡ.: Μμμ
Σ.Γ.: Ναι, ένα παιχνίδι που μοιάζει λίγο, αυτός είχε δύο
τίκετ και πήγαμε και είδαμε στο παλιό το [...] πήγαμε και είδαμε το χόκεϊ,
θυμάμαι έπαιζε το Μόντρεαλ με Ντιτρόιτ, το θυμάμαι, το θυμάμαι και μ’ άρεσε
εκεί που πήγα, πρώτα το παιχνίδι, μ’ άρεσε το σπορ αυτό.'
