Κοινές εμπειρίες

Γυναίκα μιλάει για τον σεβασμό που έτρεφε για τους μετανάστες/τριες.

ΕΡ.: Οι σχέσεις με τους άλλους μετανάστες και την καναδική κοινωνία πώς ήταν τότε και πώς είναι σήμερα; Έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου;
AN.: Ε, νομίζω ναι. Μάλλον όχι. Δε νομίζω ν’ άλλαξε. Τα αισθήματα είναι τα ίδια που ‘χαν οι μετανάστες μεταξύ τους. Εγώ τότε είχα πάει να μάθω Γαλλικά και Αγγλικά σε σχολεία που είχε εδώ η κυβέρνηση, η πολιτεία που έδινε. Κι εκεί φυσικά είμαστε, δεν είμαστε μόνο ΄Ελληνες, είμαστε κιαπό άλλες φυλές. Αλλά θυμάμαι που σεβόμαστε πολύ ο ένας τον άλλο. Δηλαδή τα αισθήματα ξέραμε, δεν είχε σημασία αν είναι Ιταλός, Έλληνας, Ασιάτης, ό,τι και να ‘τανε μας αντιμετώπιζε ο ένας τον άλλον με πάρα πολύ μεγάλο σεβασμό. Δηλαδή γιατί είχαμε... είχαμε δηλαδή... είμαστε ίδιοι. Είχαμε τις ίδιες εμπειρίες. Ερχόμαστε από άλλα κράτη, ο καθένας το κράτος του γι’ αυτόν είναι ό,τι καλύτερο άφηνε πίσω του. ΄Ηρθαμε στον Καναδά και μοιραζόμαστε εμπειρίες. Δηλαδή είμαστε... είμαστε καλά μεταξύ μας, όλοι οι μετανάστες.
ΕΡ.: Ωραία.
AN.: Κι ακόμη δεν έχει αλλάξει τίποτα. Κι οι καινούργιοι μετανάστες που ‘ρχονται τώρα, απ’ ό,τι ξέρω το ίδιο πράγμα κάνουνε. Στα σχολεία που πάνε βλέπω ότι ναι κάνουν φιλίες μεταξύ τους. Ειδικά βλέπω καινούργιες μετανάστριες τώρα που είναι Ελληνίδες και μιλάμε και μου λένε ναι ότι απ’ τα σχολεία τους