Άνδρας αναφέρει πώς ένας από τους καθοριστικούς λόγους ίδρυσης εθνικοτοπικών συλλόγων ήταν η μη γνώση της αγγλικής γλώσσας. ΕΡ: Οκέι, ωραία και μπορείτε να μου περιγράψετε τη σχέση με
την καναδική κοινωνία τα πρώτα χρόνια και αυτό άλλαξε καθόλου με την πάροδο
του χρόνου;
Π.Κ.: Ναι, ναι άλλαξε, yeah, ναι ήτανε πολύ δύσκολη
και δύσκολη γιατί ήτανε, όπως είπατε ξέρεις, για να μπορέσεις να συζήσεις με
κάποιον, ή να κάνεις παρέα με κάποιον πρέπει να ξέρεις τη γλώσσα. Εγώ φυσικά
δεν πήγα σε σχολείο εδώ για να μάθω τη γλώσσα, την έμαθα στη δουλειά, στο
δρόμο που λέμε, ξέρεις την έμαθα την αγγλική γλώσσα. Κι έτσι δεν μπορούσα να
κάνω με ξένους παρέα, γιατί για να κάνεις παρέα με κάποιον πρέπει να ξέρεις
καλά τη γλώσσα, να κάνεις να πεις διάφορα πράγματα, κι αυτό βρίσκαμε μόνο στον
ελλή-, μόνο με τους Έλληνες. Κι έτσι από την αρχή κοιτάζαμε πώς να κάνουμε ένα
σύλλογο, κάναμε ένα σύλλογο εδώ δικό μας τον Κρητικό τη λέσχη και μαζευόμαστε
όλοι εκεί πέρα και εκεί ήτανε πραγματικά πίστεψέ μας πίστεψέ με το σπίτι μου.
Εκεί αισθανόμουνα φεύγοντας από το σπίτι μου, το οικογενειακό μου σπίτι, το
κανονικό. Επήγαινα σε ένα δεύτερο σπίτι στο οποίο έβρισκα μια μια μια θαλπωρή
μέσα, μια ζεστασιά μέσα με τους υπόλοιπους φίλους που είχα μέσα, ας πούμε,
τους υπόλοιπους Κρήτες.
