«Πολυπολιτισμικές» σχολικές αυλές

Άνδρας αναφέρει με ποιους έκανε παρέα στο σχολείο.

Γ.Π.: Να σου πω την αλήθεια; Είμαστε όλο Έλληνες. Οι Έλληνες είμαστε με τους Έλληνες, οι Κινέζοι με τους Κινέζους, Ιταλοί δεν είχαν πολλούς. Είχαμε μερικούς να μην το πω να... ρατσιστικά Αφρικανοαμερικάνους που λέμε τώρα ας πούμε. Είχε μερικούς Πορτογάλους. Με τους Πορτογάλους κάναμε παρέα. Κοίτα δεν εί... δεν είχαμε πρόβλημα ας πούμε. Γενικά όλοι κάναμε παρέα. Μαζί είμαστε όλοι. Γιατί ήτανε... το σχολείο ήτανε... θα πω ότι ήτανε, θα πω, 65% Έλληνες. Αφού όταν [...] είχαμε και Εβραίους, αρκετούς Εβραίους. Όταν ήταν οι εβραϊκές γιορτές οπωσδήποτε ήταν καθορισμένες ήταν το σχολείο κλειστό. Αλλά, όταν ήταν ελληνικές γιορτές όπως 25 Μαρτίου ή το Πάσχα μας ή άμα ήταν καμία γιορτή όπως του Αγίου Γεωργίου ας πούμε… σου λέω ήτανε άδειο.
ΕΡ.: Α!
Γ.Π.: Ναι και δεν ήταν ότι πηγαίναμε στην εκκλησία να πω την αλήθεια τώρα, έτσι; Απλώς δεν πηγαίναμε σχολείο. Λέγαμε ότι «Α, το σχολείο είναι εθνική γιορτή, μεγάλη γιορτή», καθόμασταν σπίτι. 25 Μαρτίου και δηλαδή τριγύρω το Πάσχα, δεν πηγαίναμε. Και ξέραν οι δασκάλοι και δεν μας λέγαν τίποτα. Γιατί είμαστε 60% το σχολείο ήμασταν Έλληνες. [...] Absolutly στο τέλος ήταν όταν τελείωσα εγώ το 1977 ήταν οχτακόσιες, οχτακόσια εξήντα πεδιά στο σχολείο. Μπορώ να πω ε...,ας πούμε, ότι τα πεντακόσια ογδόντα, αν όχι τα εξακόσια ήτανε Έλληνες.