Γυναίκα αναφέρεται στα συναισθήματα της σε σχέση με τον αποκλεισμό των παιδιών
από τα γαλλόφωνα σχολεία του Κεμπέκ.
ΕΡ: Πολύ ωραία.
Λοιπόν, τι ήταν η πιο μεγάλη δυσκολία εδώ;
Μ.Υ.: Δεν νομίζω να βρήκα δυσκολία. Το μόνο που
θύμωσα, όταν ο γιος
μου έγινε έξι χρονών και πήγε στο σχολείο 'Prince Edward' λεγότανε
παράλληλος στην [...], παράλληλος της Park Avenue και πήγα με τον
γιο για να τον για να γραφτεί και δεν τον πήραν. Μου δώσαν ένα χαρτί
να συμπληρώσω, μία φόρμα και έλεγε ότι... τι religion και όταν έγραψα εγώ
'Christian orthodox', λέει «No, δεν μπορούμε να το πάρουμε, γιατί... γιατί
εμείς είναι γαλλικό σχολείο, διδάσκουμε θρησκεία γαλλικά». Και δεν
τον επήρανε. Μετά όμως όταν το σχολείο εκείνο πήρανε καμίας εκατό-διακόσα πόσα
παιδιά που είχαν έρθει, άλλα είχαν γεννηθεί εδώ και άλλα
είχαν έρθει από την Ελλάδα, αναγκάστηκαν και άλλαξαν το schoolboard
και τους δεχότανε, κατάλαβες; Και μετά πήγε σ’ αυτό το σχολείο. Αυτή
ήταν η μόνη δυσκολία που με παραξένεψε και δεν την άρεσα. Ήτανε
discrimination, αλλά εμείς τότε δεν ξέραμε ούτε τη λέξη 'discrimination',
οι πιο πολλοί, δηλαδή τότε, κατάλαβες; Δεν βρήκα δυσκολίες, δεν βρήκα
δυσκολίες καθόλου
