Μοντρεάλ by night

Άνδρας από την Οττάβα περιγράφει στιγμές διασκέδασης στο Μόντρεαλ και χαρακτηρίζει την πόλη ως πόλη της ελληνικής διασκέδασης.

Δ.Μ.: Όταν ήρθαμε εδώ στον Καναδά, μετά από... μόλις άρχισαν και με πληρώναν στα restaurant, του λέω «Αδερφέ να πάμε στο Μόντρεαλ». «Να κάνουμε τι;». «Νυχτερινή ζωή... », του λέω, «Mπουζούκια, σφαιριστήρια, σινεμάδες». Και ο πατέρας μου μας έφερε εδώ να κάνουμε save the money, να πούμε, κατάλαβες; Εμείς όποτε πληρωνόμαστε φσστ στο bus -δεν μιλάγαμε λέξη αγγλικά- παίρναμε το bus, ε... νωρίς, κατεβαίναμε στο... στο Μόντρεαλ, βγαίνουμε έξω από το bus statio, τώρα...«Πώς θα πάμε ρε εκεί που είναι οι Έλληνες;». Κοιτάω απέναντι έναν, περίμενε στη στάση, λέω αυτός μοιάζει με Έλληνα. Δεν μιλάγαμε. Λέω «Θα πάω να τον ρωτήσω». «Όχι ρε», μου λέει «Δεν είναι Έλληνας». Πάω, λέω «Συγγνώμη», του λέω «Έλληνας;». «Έλληνας». «Συγγνώμη ρε φίλε» του λέω «τι bus πρέπει να πάρω να πάω στο... εκεί που είναι οι Έλληνες;». Μου λέει «Λέγεται Park Avenue, Greek Avenue». «Ναι, τι bus;». «Το 187». Λέει «Περίμενε να σας πάω εγώ». «Όχι», του λέω «Πού πας;». «Πάω στη δουλειά μου». «Όχι, πήγαινε στη δουλειά σου». «Όχι, όχι. Στο Μόντρεαλ είναι». Anyways, έφυγε ο άνθρωπος από την άλλη στάση να ‘ρθει να μας πάει, να πούμε, του λέω «Θα κατέβεις να σε κεράσω ένα ούζο, κάτι;». «Όχι, πρέπει να πάω στη δουλειά. Ευχαριστώ πολύ». Αφού μάθαμε τώρα το bus route, κάθε δύο εβδομάδες στο Μόντρεαλ, να πούμε.
EP.: Ήτανε γνωστό το Μόντρεαλ για την ελληνική διασκέδαση;
Δ.Μ.: Α, το Μόντρεαλ είναι... Μ’ αρέσει! Ελληνική διασκέδαση. Σινεμάδες σφαιριστήρια, μπιλιάρδα. Ναι, ναι.
EP.: Και πηγαίνατε κάθε δύο βδομάδες;
Δ.Μ.: Κάθε δύο βδομάδες που πληρωνόμαστε. Κοίταξε να δεις, παίρναμε... τότε κάναμε ογδόντα δολάρια, αφήναμε τα εξήντα στον πατέρα μου να τον εβοηθάμε, είκοσι εγώ, είκοσι αυτός πηγαίναμε στο Μόντρεαλ. Τότε με είκοσι δολάρια ήσουνα εντάξει.
EP.: Και σε ποια μαγαζιά πηγαίνατε θυμάστε;
Δ.Μ.: Πηγαίναμε στο ‘Μερακλή’ και τρώγαμε σουβλάκια και τέτοια. Στο Rialto ήτανε cinemas με ελληνικά και είχαμε και ένα φίλο που ήρθαν μαζί με το καράβι -ήταν στο Μόντρεαλ αυτός- Γιώργος Διαμαντάκος λέγεται και δούλευε στο αεροδρόμιο. Αυτός μίλαγε αγγλικά όταν ήρθαμε με το καράβι και του λέω «Ρε συ...» και του λέω «Μιλάς αγγλικά;». «Λίγα, λίγα». Του λέω «Ρε συ, αυτή η γκόμενα» του λέω «Με κοιτάει». Του λέω «Θέλει να χορέψουμε» του λέω. Στο disco μέσα. Το καράβι έχει και bar μέσα. Του λέω «Ο πατέρας της φοράει ένα καπελάκι ναυτικό». «Ok» μου λέει «Θα τα κανονίσω εγώ». Πάει... Εγώ ήμουνα πιο πέρα τώρα, τον άκουγα. Του λέει «Your father is the πλοίαρχος;». [Γέλια]. «Α», λέω, «Έτσι... αυτά τα ξέρω και εγώ». «No» του λέει. «No, no, no», του λέει η κοπέλα. Λέει «Ο φίλος μου θέλει ναχορέψει». «Ναι», του λέει «Εντάξει». Αυτό το παιδί, anyways, και συναντιόμαστε -αυτό έκανε καλά λεφτά, δούλευε στο αεροδρόμιο σερβιτόρος- και μπουζούκια και... και δεν είχαμε hotelι. Μέναμε στης αδερφής του. Είχε ένα apartment εκεί.
EP.: Και μπουζούκια πού πηγαίνατε;
Δ.Μ.: Μπουζούκια πηγαίναμε ‘Φαντασία’... Πού να θυμάμαι; Τώρα μιλάς πριν σαράντα πέντε χρόνια έχω. Πολλά χρόνια. Ναι, στα μπουζούκια με το παιδί αυτό, ήξερε κιόλας τα κόλπα.
EP.: Στην Οτάβα δηλαδή...
Δ.Μ.: Μετά μάθαμε, πηγαίναμε... Εγώ όποια γκόμενα έβρισκα εδώ, επειδή έμενε με τους γονείς της, για να την αποτραβήξω απ’ τους γονείς, θα πάμε shopping στο Μόντρεαλ. «Ξέρεις...» μου λέει «Τα boutiques;». «Όλα, όλα, όλα, downtown». Ναι, πραγματικά τα ‘ξερα. Έχω γυρίσει το Μόντρεαλ με τα πόδια όλο. Ξέρω όλες τις οδούς και τις πήγαινα στο Μόντρεαλ να μη μας δει και κάνα μάτι εδώ, ξέρεις. Φυλαγόμουνα. Ναι, ναι. Το Μόντρεαλ είναι η αγάπη μου.
EP.: Και εδώ πέρα δηλαδή στην Οτάβα δεν υπήρχανε μπουζούκια; Δεν υπήρχε...;
Δ.Μ.: Δεν υπήρχε τότε. Μετά ανοίξανε όμως. Μετά... μετά από δυο-τρία χρόνια ανοίξανε μπουζούκια και τρέλες μωρέ. Πετάγανε τα λεφτά τους. Πολλά λεφτά. Κάναμε τώρα ποιος είναι καλύτερος από τον άλλον. Ποιος θα πετάξει τα περισσότερα λεφτά στα μπουζούκια, να πούμε. Βλακείες, anyway. Εντάξει.
EP.: Και τα μπουζούκια πώς λεγόντουσαν εδώ στην Οτάβα;
Δ.Μ.: Λεγότανε ‘Πάρθενων’ και μετά... ήτανε και ένα άλλο που λεγότανε... γαλλικό... λεγότανε ‘Greek gardens’. Κάτσε... ‘Greek gardens’... ‘Garden Grecque’... κάπως έτσι. Ναι, στο downtown εδώ. Μπουζούκια είχαμε δύο. Τώρα δεν έχουμε τίποτα.