Άνδρας αναφέρει πώς περνούσε η νεολαία της Οττάβα τον ελεύθερο χρόνο του (σινεμά, ποδόσφαιρο, μποολινγκ).
Λ.Π.: Και φέρναμε ταινίες για να δουνε... να δ... να δει ο
Ελληνισμός ελληνικές ταινίες. Τις είχαμε κάτω απ’ την εκκλησία.
ΕΡ.: Α, ναι;
Λ.Π.: Ναι, ναι. Να δουν ελληνικές ταινίες. Μετά είχαμε
bingο. Είχαμε bowling για τη νεολαία. Περάσαν ωραία τα χρόνια. Αλλά δεν μπορώ
να πω. Δόξα τω θεώ. Πολύ καλά.
ΕΡ.: Ναι αλλά δεν... Ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν
υπήρχε.
Λ.Π.: Εεε... φτιάξαμε μετά.
ΕΡ.: Α, φτιάξατε μετά.
Λ.Π.: Φτιάξαμε ποδόσφαιρο. Και καλό και όχι... Μέχρι
σήμερα έχουμε κάπου δέκα ελληνικές ομάδες... Εδώ στην Οττάβα.
ΕΡ.: Α, ναι;
Λ.Π.: Και κορίτσα, παιδιά μικρά και αυτά. Ναι. Έχουμε.
Ναι.
ΕΡ.: Η σχέση σας με την καναδική κοινωνία; Με την
καναδική κοινωνία. Με άλλες μεταναστευτικές ομάδες είχατε σχέσεις; Είχατε
επαφές; Όταν ήρθατε.
Λ.Π.: Εε... όταν... Κοιτάτε. Όχι. Δε νομίζω με...
Είχαμε τότε... τότε ήμασταν τότε θερμόαιμοι από την Ελλάδα. Οι Ιταλοί. Οι
Ισπανοί. Παίζαμε ποδόσφαιρο και περισσότερο τσακωνόμασταν. Όπως τσακώνονται
στην Ελλάδα τώρα. Τσακωνόμασταν οι απέξω... οι φίλαθλοι... Λοιπόν. Έτσι;
Αυτό... αυτό δεν σταμάτησε ποτέ. Τώρα έχει σταματήσει. Γιατί έχουν αλλάξει τα
πράγματα. Γινήκαμε κι εμείς αρνάκια. Από άγρια αρνάκια που ήμασταν γινήκαμε
ήρεμα.
ΕΡ.: Ok. [Γέλια]
Λ.Π.: Καταλάβατε; Λοιπόν. Μέχρι και η αστυνομία
ερχότανε στο γήπεδο και ήτανε... εεε.. on duty, που λέμε.
