Γυναίκα που μετανάστευσε στον Καναδά για να εργαστεί ως υπηρέτρια περιγράφει
πώς επέλεγαν οι εργοδότριες τις υπηρέτριες στο σταθμό του Μόντρεαλ.
Θ.Μ.: Ναι. Δε πήγαμε... δεν ήρθαμε στο Χάλιφαξ όπως
ερχόντουσαν όλοι. Και... είχαμε πάει τότε μας πήγανε έξω όλους... Όλες ήτανε.
Περάσαμε από τη Μάλτα και περάσαμε κι απ’ τις Αζόρες. Και είχε πάρει πολύ
κόσμο το καράβι. Κι εδώ που ήρθαμε, μας βάλαν στο τρένο και ήρθαμε στο
Μόντρεαλ στο... Σανπολερμί το λέγανε ένα μέρος που ήτανε στρατιωτική...
στρατιωτικό... αυτό. Και εκεί μας κρατήσανε για οχτώ μέρες. Κι εκεί ήρθαν οι
Εβραίες και μας διαλέγανε. Με το δάχτυλο. (Γέλια) Ποια ήθελε η καθεμία.
ΕΡ.: Και δηλαδή πώς ξέρανε ποιόν θέλουνε;
Θ.Μ.: Ε τη φάτσα μας κοιτάζανε (Γέλια). Την ομορφιά
μας. (Γέλια) Ξέρω γω. (Γέλια) Κοιτάζαν την ομορφιά μας. Τη διαλέγανε. Λέει
«Εγώ αυτή θέλω! Αυτήν θέλω!». Και... πήγαμε σαν υπηρέτριες, ας πούμε, στο
σπίτι.
