Γυναίκα περιγράφει πόσο δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην νέα πολιτισμική
πραγματικότητα του Καναδά και εστιάζει κυρίως στις επαφές με Καναδούς/ες.
Α.Κ: Επίσης, όταν έφτασα τον Ιούλιο του 1968 ήρθα την
εβδομάδα του Stampede. Και όλοι ντυμένοι εκείνη την εποχή περισσότερο με...
blue jeans και cowboys και Indian και μου ’χανε πάρει κι ένα πολύ ωραίο φόρεμα
και ήμουνα σαν Ιndian princess. Και έγραψα το πρώτο γράμμα που έστειλα πίσω
στο νησί, ήταν ότι εδώ είναι ακριβώς όπως τα βλέπουμε στα films, στα westerns,
που φοράνε jeans κι έχουνε όπλα. Και μου φαινότανε η ζωή, ο κόσμος πολύ
διαφορετικός. Τα Αγγλικά που είχα μάθει, γιατί είχα Εγγλέζους καθηγητάς και
είχα πάρει το proficiency όταν ήμουν 16 χρόνων. Ε, τα Αγγλικά μου ήτανε πολύ
formal. Και τους έλεγα "How do you do?". Οπότε οι άνθρωποι, ιδίως οι νεαρές
κοπέλες που συνάντησα στο πανεπιστήμιο, με ’βλεπαν και μου ’λεγαν "Hi!".
Επίσης, ήταν cultural adjustment. Πήγα να τις κρατήσω αγκαζέ και μου είπαν ότι
«Εδώ δεν γίνεται αυτό, δεν το κάνουμε, δεν είναι σωστό». Όταν ένας επισκέπτης
και φίλος του γιου της οικογενείας Τζόστον με ζήτησε να βγω έξω για date, εγώ
του λέω "Date Wednesday!". So, το cultural aspect ήτανε πολύ... μεγάλο για
εμένα γιατί δεν είχα... Εντάξει, μιλούσα τη γλώσσα αλλά δεν ήξερα την
κουλτούρα. Και δεν είχα ελληνόφωνους ανθρώπους να με βοηθήσουν να προσαρμοστώ
στην κουλτούρα. Ε... η καλοσύνη των ανθρώπων αυτών... με ’κανε ν’ αγαπήσω
αυτήν εδώ την χώρα.
