Άνδρας εξηγεί τους λόγους που δεν θεώρησε τον εαυτό του Καναδό.
Δ.Μ.: Έτσι μεγαλώσαμε και ξέραμε από μικροί ότι
ήμασταν μειονότης. Δεν ταυτίσαμε ποτέ τους εαυτούς μας με την πλειοψηφία στην
Κωνσταντινούπολη. Κι αυτή είναι ίσως η... η κατάρα μας και εδώ. Που ποτέ εγώ,
εγώ και η σύζυγός μου να πούμε, δεν είναι μόνο οι Κωνσταντινουπολίτες και δεν
μπορώ να μιλήσω για τους άλλους, γιατί άλλοι Κωνσταντινουπολίτες σκέφτονται
διαφορετικά. Και εδώ ποτέ τον εαυτό μου δεν θα τον χαρακτηρίσω ως Καναδό. Όπως
και να το κάνω είμαι Έλληνας. Έτσι μεγάλωσα, έτσι μ’ αυτήν την και όχι με την
εθνικοφρονική σημασία. Έλληνας! Αυτό είμαι! Τι είναι το παρελθόν μου. Από
πού... από πού κρατάει η σκούφια μου. Η σκούφια μου κρατάει, είμαι αυτού του
έθνους, να πούμε. «[...] belonging», που λέμε.
EΡ.: Επειδή είπατε ότι κι εκεί νιώθατε μειονότητα και
εδώ νιώθετε μειονότητα...
Δ.Μ.: Εδώ δεν αισθάνομαι ότι είμαι μέλος του
mainstream του κόσμου, μέσα στα... Δεν είμαι. Πρώτον, δεν έχω προφορά και στα
αγγλικά μου δεν... Πολύ... Νομίζω ότι τα μιλάω καλά. Δεν έχω πρόβλημα, δίνω
μαθήματα και τα λοιπά. Όμως έχω προφορά, γιατί μου λένε όλοι «Please your
accent. Where are you from?». Δεν με πειράζει, εντάξει. Of course. Και λέγω
την ιστορία μου οπότε αισθάνομαι ότι δεν είμαι ένα μέρος του... Τα παιδιά που
γεννιούνται εδώ ίσως να αισθάνονται και θα πρέπει να αισθάνομαι, αλλά εγώ
γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη και εδώ είναι η διαφορά μεταξύ των παιδιών των
Ελλήνων που γεννιούνται εδώ. Αισθάνονται Καναδοί. Εμείς στην Πόλη ποτέ δεν
αισθανθήκαμε Τούρκοι. Δηλαδή, να πας να πλύνεις το στόμα σου, αν πεις τέτοιο
πράγμα. «Τι; Εσύ Τούρκος; Παλιόπαιδο!». Έτσι ήταν τα... Οπότε εδώ
αισθανόμαστε, δεν είμαστε, γι’ αυτό λέμε πάντοτε η χώρα μας είναι η Ελλάδα.
Μπορεί να μην πάμε εκεί εντέλει.
