Αναμνήσεις εργασιακού χώρου Αλλαγή του χρόνου 1975-1976: Οι σερβιτόροι του εστιατορίου ‘Kozmas’, ενός από τα πιο φημισμένα στο Βανκούβερ του ’70, μαζί με έναν εκ των ιδιοκτητών του, τον Χρήστο Δικαιάκο (καθισμένο στο κέντρο). Πηγή: Immigrec
352 εστιατόρια σε 14 κράτη
Άνδρας περιγράφει πως από πιατάς έγινε ιδιοκτήτης μιας μεγάλης αλυσίδας πιτσαριών -652 εστιατόρια.
Γ.Κ.: Εδώ που τα λέμε τα πράματα και εκεί στην Ελλάδα το 1970 δεν ήτανε και τόσο καλά, εγώ ήμουνα χειριστής τορναδόρος και
δύσκολα να βρεις δουλειές να σε πληρώσουνε να πούμε και αποφάσισα να έρθω εδώ,
αλλά όταν ήρθα εδώ, εγώ νομίζοντας ότι όταν θα έρθω εδώ θα πιάσω την ίδια δουλειά,
αλλά δεν μπόρεσα γιατί τα Εγγλέζικα δεν τα είχα και αρχίνησα από πιατάς, ξεκίνησα από πιατάς.
ΕΡ.: Δεν ήξερες καθόλου Αγγλικά όταν ήρθες;
Γ.Κ.: 10-15 λέξεις. Δεν ήξερα καθόλου. Yeah. Δύσκολα. Yeah.
ΕΡ.: Και μετά πού, πώς εξελίχθηκες επαγγελματικά;
Γ.Κ.: Έπιασα μια δουλειά ως πιατάς,
μετά από πιατάς έγινα πιατάς και βοηθός μαγείρου. Και τα δύο μαζί.
ΕΡ.: Πες μου σε ποιο εστιατόριο ήταν αυτό.
Γ.Κ.: Ναι, αρχίνησα από το ‘Έπος hotel’ εδώ στο ‘Έπος hotel’.
ΕΡ.: Άρα ήξερεs και τον κυρ Νίκο τότε;
Γ.Κ.: Όχι, δούλευαν κάτι Έλληνες εκεί και με πήραν εκεί πέρα ως πιάτα
ΕΡ.: Ήτανε τότε ο κυρ-Nίκος ο Σμηλιωτόπουλος εκεί η όχι;
Γ.Κ.: Και ο Nίκος ο
Σμηλιωτόπουλος ήτανε εκεί πέρα. Yeah. Ο Νίκος έκανε άλλη δουλειά ήτανε... yeah. Και έπιασα εκεί δουλειά ως πιατάς,
μετά από πιατάς ο κουνιάδος μου ήτανε σερβιτόρος εκεί, με πήρε βοηθό, μπας μπόι, που λέμε,
με πήρε βοηθός σερβιτόρου, μετά από βοηθός σερβιτόρου έγινα και εγώ σερβιτόρος και μετά άνοιξα δικό...
δικά μου εστιατόρια. Άνοιξα το πρώτο εστιατόριο και μετά άνοιξα κι άλλο κι άλλο.
ΕΡ.: Ε, τι εστιατόρια ήταν αυτά;
Γ Γ.Κ.: Στην αρχή ξεκίνησε...
ΕΡ.: Ελληνικά εστιατόρια;
Γ.Κ.: Μετά άνοιξα 2 Ελληνικά. Στην αρχή ξεκίνησα με ένα coffee shop,
για να μάθω και την δουλειά. Mετά άνοιξα ένα άλλο εστιατόριο λιγάκι μεγαλύτερο. Μετά άλλο ένα λιγάκι πιο μεγαλύτερο.
ΕΡ.: Πες μου λίγο τα ονόματα, γιατί και αυτά είναι μέρος της ιστορίας.
Γ.Κ.: Α... Α, κάτσε να δεις... δεν το θυμάμαι τώρα... Το... το πρώτο μαγαζί που άνοιξα ήτανε coffee shop λεγότανε
‘[...] corners coffee shop’ έτσι ήτανε το όνομα. Μετά άνοιξα ένα άλλο εστιατόριο το λέγανε ‘Eye lander’, όχι άνοιξα, το αγόρασα από κάποιον,
μετά άνοιξα ένα άλλο μετά δεν το θυμάμαι το όνομα του, δεν το θυμάμαι,
έχω ανοίξει κάπου 350, ούτε τα θυμάμαι τώρα.
ΕΡ.: Σοβαρά τώρα μιλάς;
Γ.Κ.: Ναι
ΕΡ.: Τα άνοιγες και τα έκλεινες; Τα πουλούσε και άνοιγες αλλά;
Γ.Κ.: Έχω τώρα 352 εστιατόρια, πιτσαρίες.
ΕΡ.: Τώρα αυτή την στιγμή;
Γ.Κ.: Τώρα ναι.
ΕΡ.: Αυτό είναι unbelievable.
Γ.Κ.: So, any way.
ΕΡ.: Αυτό είναι απίστευτο.
Γ.Κ.: Eίναι όλα το ίδιο όνομα, αυτό το ‘Sarpino’s’;
ΕΡ.: Και μόνο εδώ στο Vancouver;
Γ.Κ.: 14 countries, 14 κράτη.