Άνδρας αναφέρει πώς αυτοπαρουσιάζεται στον Καναδά.
Χ.Λ.: Αλλά δεν θα μπορούσα να πάω στην Ελλάδα και να πω «Αποφασίζω να πεθάνω στην Ελλάδα». Θα ήθελα να περάσω δύο-τρεις μήνες το καλοκαίρι. Α... Αν και τώρα δεν μπορώ να το κάνω ακόμα διότι εργάζομαι.
EP.: Μμ. Και η τελευταία ερώτηση που θα ήθελα να σας κάνω είναι αν αισθάνεστε Έλληνας ή Καναδός; Γιατί είπατε ότι πατρίδα σας νιώθετε και τον Καναδά.
Χ.Λ.: Αισθάνομαι Έλληνας εκατό τοις εκατό. Πολύ περισσότερο από Καναδός, αν και όταν με ρωτάνε εδώ «Τι είσαι;», πρέπει να λέω ότι είμαι Καναδός. Όταν πάω στην- στις Ηνωμένες Πολιτείες για ταξίδι, μου- με ρωτάνε «Τι είσαι;» Οπωσδήποτε, το διαβατήριό μου είναι καναδε- καναδέζικο...
EP.: Α, ναι ε;
Χ.Λ.: Μα βεβαίως.
EP.: Γιατί πρέπει;
Χ.Λ.: Διότι, μετά από σαράντα χρόνια, γίνεσαι- αφομοιώνεσαι όσο πάει.
EP.: Μμ.
Χ.Λ.: Δεν είναι εύκολο να- να λες. Καταρχήν, αν πω στους άλλους ότι είμαι ΄Ελληνας, θα μου πούνε «Πού είναι το διαβατήριό σου;». Δεν έχω ελληνικό διαβατήριο. Αν και το έχω, είναι στο συρτάρι και πρέπει να το αναν- αναν- ανανεώσω. Τα παιδιά μου μου ζητήσανε, μου είπανε «Γιατί δεν μας βγάζεις διαβατήριο ελληνικό και σε μας, ούτως ώστε αν θέλουμε να πάμε στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, να έχουμε ελληνικό διαβατήριο;». Τους υποσχέθηκα ότι σε μια ορισμένη στιγμή, αν έχω καιρό θα το κάνω.
EP.: Μμ. Αλλά κοίτα να δεις, οι- οι ρίζες ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν ήταν- δεν έφυγε από τον τόπο του διότι ήτανε δυσαρεστημένος.
