Άνδρας αναφέρει πως εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την πολιτική κατάσταση που
επικρατεί στην Ελλάδα.
Γ.Μ.: Είναι κάτι που θα σας πω τώρα, με αυτό το φίλο
μου το δημοσιογράφο που ερχόταν ταχτικά και τώρα δεν είναι στη ζωή πλέο.
Ερχότανε κάθε Πέμπτη και καθόμασταν μαζί και συζητάγαμε. Λοιπόν ε, ένα... μία
Πέμπτη ήρθε και εγώ ήμουνα έτσι λιγάκι άκεφος. Και μου λέει «Τι έχεις;». «Α!»
λέω. «Στεναχωριέμαι» λέω. «Ο πρωθυπουργός μας έχει πρόβλημα καρδιάς και έκανε
εγχείρηση στο Λονδίνο και δεν ξέρω τι θα γίνει». «Όχι...» μου λέει «... ο
Bouchard είναι μία χαρά». Ήταν τότε που ο Bouchard είχε αρρωστήσει και του
κόψανε το πόδι λόγω του ότι είχε αρρωστήσει...
ΕΡ.: Α, ναι! Ναι!
Γ.Μ.: … με εκείνη την περίφημη αρρώστια που τρώει τις
σάρκες. Λέω «Eddie, I’m not talking about Bouchard, I’m talking about Αντρέας
Παπανδρέου». Σηκώθηκε και πετάχτηκε στο ταβάνι. «My God!» λέει «After
fourty-two years are you still your mind is in Greece!». Του λέω «Κοίτα να
δεις! Η Ελλάδα είναι μία όμορφη πατρίδα κι εγώ έφυγα δεκαεννιά χρονώ. Είχα
πλήρη εικόνα του τι σημαίνει Ελλάδα και δεν την ξεχνάω». «Τα παιδιά μου» λέω
«Είναι Kαναδοί, είναι εδώ Quebecois, αλλά εγώ μέχρι που θα πεθάνω θα παραμείνω
Έλληνας». «Δεν αλλάζει…» λέω «O Έλληνας. Και ξέρεις άτι; Πάντοτε νοσταλγεί για
να γυρίσει πίσω στο χωριό του, στο μέρος του, στο νησί του, όσο... όσο φτωχό
και να είναι ή όσο άσχημο και να είναι». Λέω «Γιατί εκεί και οι πέτρες και οι
θάμνοι έχουν τη δική τους μυρωδιά».
