Άνδρας αναφέρεται στο εστιατόριο ¨Μερακλής" στην Πάρκ Άβενιου που προσέλκυσε πάρα πολύ κόσμο από το Μόντρεαλ καθιστώντας το σύμβολο της ελληνικής κουζίνας και σημείο συνάντησης ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων. Δ.Μ.: Δεν περάσανε λίγοι μήνες και δύο Έλληνες, δύο νέοι
άνθρωποι ψάχναν για μαγαζί να ανοίξουνε ένα εστιατόριο. Kαι ήρθαν και μας
ρώτησανε ποια είναι η γνώμη μας και τους είπαμε τα ενοίκια ήτανε φτηνά και οι
προοπτικές ήτανε καλές. Κι έτσι λοιπόν αποφασίσαν απέναντί μας και άνοιξαν ένα
μικρό εστιατόριο. Το ονομάσανε ‘Ο μερακλής’. Το μαγαζάκι ήτανε πάρα πολύ απλό
και πολύ πρόχειρα φτιαγμένο. Έλα όμως που ο ένας απ’ τους ιδιοχτήτες, από τον
Πύργο της Ηλείας, είχε δουλέψει στην Αθήνα σε κάποιο φούρνο και ήξερε να
ανοίγει φύλλο για μπουγάτσα και για τυρόπιτα. Και αρχίζει και φτιάχνει αυτά τα
δύο πράγματα με λίγα σουβλάκια και μία πολύ φτωχιά, πολύ θα ’λεγα μικρή
ελληνική κουζίνα. Ήρθε το καλοκαίρι, ήτανε Μάιος μήνας και μέχρι το Σεπτέμβριο
ρεύματα από τη Mont-Royal ερχόταν προς τα εδώ να δοκιμάσουν αυτό που δεν
υπήρχε το είδος σε κανένα άλλο μαγαζί.
