Ανταποδίδοντας το «δώρο»

Άνδρας περιγράφει την εργασία του ως μηχανικός αυτοκινήτων και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω γλώσσας.

Σ.Β.: Ήξερα λίγο πολύ πώς λέγεται το κάθε ανταλλακτικό του αυτοκινήτου. Στην αρχή με βάλανε ως δοκιμή. Να δω... ξέρω τη δουλειά ή είπα ψέματα! Και αφού είδε τώρα, ο Γερμανός ήτανε πιο πολύ subforman... μέσα... ενώ ο διευθυντής ήτανε στο γραφείο. Εβλεπε τώρα τι ήξερα τη δουλειά, ερχόταν, μου ’φερνε. Οδηγούσα το αυτοκίνητο. Καθένας είχε τη ρεμίζα του. Κολλάγανε το work order στο τζάμι, έπρεπε να το πάρουμε καθένας θα το διαβάσει, να δει! Εμένα μου φαινόσαντε όλα chicken scratchers, yeah (Γέλια). Αλλά ερχόταν ο Γερμανός και μου ’λεγε «Σήκωσε το, γκρις τζαπ, γκρις τζαπ». Και μου ’κανε «Πσς, πσς». «Άντε» λέω «Γρασάρισμα». Λάδια, γρασάρισμα!
ΕΡ.: Ναι!
Σ.Β.: Check the brakes. Μετά από, τώρα κάθε μηχανικός έπρεπε να ’χει τα δικά του εργαλεία.
ΕΡ.: Ναι!
Σ.Β.: Τo απόγευμα, έπαιρνα κάνα εργαλείο από δω και από κει, τ’ απόγευμα βλέπω το Γερμανό μου φέρνει ένα κιβώτιο με όλα τα εργαλεία. Μου λέει «Αυτό είναι δώρο για σένα» και μου ’πε «Καλή αρχή». Ε, και σιγά – σιγά μετά από δυο μήνες πήρα το χαραχτήρα, πώς γραφόσανε. Oil chains, check the brakes, οτιδήποτε. Και μετά αφού αγόρασα τα δικά μου εργαλεία, όλα τα απαραίτητα, έφυγα από κεινο το κλάδο, και πήγα κει που ήσαντε πιο καλοί μηχανικοί! Εκεί δούλεψα, όχι μόνο για τον εαυτό μου και για τη κομπανία. Γιατί, εφού μου πρόσφερε δουλειά, χωρίς γλώσσα, χωρίς τίποτα, ήμουνα ευχαριστημένος. Να ανταποδώσω κι εγώ στην κομπανία. Και όταν έφυγα από την κομπανία μου χαρίσανε ένα δίσκο, πολύ μεγάλoν, ασημένιο, pure ασήμι, και όλοι γράψανε τις υπογραφές τους, πότε αρχίνησα και πότε τελείωσα.
ΕΡ.: Ναι, ε;
Σ.Β.: Ναι!
ΕΡ.: Πολύ συγκινητικό!
Σ.Β.: Ναι! Εδούλεψα, σαν να ’τανε δικό μου, και ξένο!