«Έχε γούστο να πεθάνω πιατάς;»

Άνδρας περιγράφει την επαγγελματική του εξέλιξη από πιατάς σε εστιάτορας.

ΑΝ.: Στην αρχή έπλενα πιάτα και για να είμαι ειλικρινής, με είχε πιάσει πανικός. Στο μυαλό μου... ήταν η σκέψη «Έχει γούστο να πεθάνω πιατάς!» (Γέλια). So, προσπαθούσα να μάθω τη δουλειά, τουλάχιστο να γίνω μάγειρας και στην ελεύτερη ώρα, συνέχεια, όταν δεν είχα... πιάτα να πλύνω, πήγαινα συνέχεια δίπλα απ’ το μάγειρα για να μάθω τη δουλειά. Τελικά, μετά από τρεις μήνες έφυγα από κει και πήγα μάγειρας. Κάπου δούλεψα. Κάποια... Ένα μεγάλο εστιατόριο τότε στο Montreal έδινε ευκαιρία στους νέους μαγείρους. Σ’ έβαζε σ’ ένα μέρος, δηλαδή, μία βδομάδα στις σαλάτες, την άλλη βδομάδα κάπου αλλού και τελικά έγινα μάγειρας. Μετά από ένα χρόνο, ήμουνα τυχερός, γνώρισα ένα παιδί που δουλεύαμε μαζί και μου ’κανε πρόταση να πάμε να... να ανοίξουμε business μαζί. Restaurant. Ο... του είπα βέβαια ότι... είχα ένα χρόνο μόνο στον Κάναδα, πολλά λεφτά δεν είχα, αλλά αυτός μου είπε δεν έχει πρόβλημα. Θα με δανείσει αυτός χρήματα, για να μπω συνέταιρος, γιατί ούτε αυτός είχε συγγενείς στον Κάναδα, με είχε συμπαθήσει που ’μουνα εργατικός... εε... καλό παιδί, forever παιδί ήμαστε τότε. Και πράγματι αγοράσαμε ένα εστιατόριο, το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά.
ΕΡ.: Πού ήταν αυτό;
ΑΝ.: Κάναμε αρκετά χρήματα. Ήτανε Drummond και Maisonneuve, στο Montreal.
ΕΡ.: Α.
ΑΝ.: Στο κέντρο, στο Montreal. Drummond and Maisonneuve. Αυτό το εστιατόριο, το κράτησα μέχρι το... εβδομήντα εφτά. Το εβδομήντα εφτά το πούλησα και άνοιξα άλλο εστιατόριο, στο Laval. Γενικά όλη μου η... η ζωή είναι στα restaurant και bars.
ΕΡ.: Μμ...
ΑΝ.: Τώρα τελευταία είχα μία... ένα εστιατόριο μεγάλο, μία μπάρα και μία σάλα δεξιώσεως. Αλλά τα πούλησα τώρα, είμαι εβδομήντα ένα χρονώ γιατί είναι time να ξεκουραστώ.