Το κλαμπ των liberals και η αγγλική γλώσσα

Άνδρας μιλάει για την συμμετοχή του στο κλαμπ νέων των Liberals.

Α.Π.: Κι εμένα, εγώ έτυχε στη δουλειά που είχα, ήτανε ένας νεαρός ο οποίος ήταν γεννημένος εδώ, οι γονείς του απ’ την Πελοπόννησο και πήγαμε στην εκκλησία βεβαίως, με πήρε στη νεολαία και «Για να μάθεις αγγλικά» μου λέει «Θα σε γράψω εγώ σε ένα, σε ένα κλαμπ». «Τι κλαμπ;» του λέω. «Ένα πολιτικό κλαμπ». «Α, πρέπει να είναι της αρεσκείας μου» του λέω. Μου λέει «Ποια; Τι θες; Τι σ’ αρέσει εσένανε;».«Τίποτα». Εγώ είχα διαβάσει όμως για το Lester B Pearson που ήταν γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κι ο οποίος είχε γίνει, ήτανε στο liberal party, στο φιλελεύθερο κόμμα κι ήταν υπουργός εξωτερικών. Ο πατέρας μου είχε γνωρίσει το Wilfred Laurier έναν πολύ φημισμένον πρωθυπουργό, Γάλλο, ο πρώτος Γάλλος πρωθυπουργός, ο οποίος είχε αλληλογραφία τα παλιά χρόνια ο πατέρας μου και λέω... με πήγε σε κάποιον και μου λέει «Αυτό το κόμμα είναι το φιλελεύθερο», του λέω «Με κοροϊδεύεις;», «Όχι, αυτό είναι».
ΕΡ.: Α, εσείς ήσασταν μαθημένος απ’ τα ονόματα στα...
Α.Π.: Τα ονόματα εκείνα εγώ του ανέφερα, εν τω μεταξύ, ε, μου ’λεγε ο πατέρας μου, πάντα μίλαγε για το φιλελεύθερο κόμμα, τον Laurier, ο οποίος ήτανε μετριοπαθής, μεσαίου χώρου, ήτανε.
ΕΡ.: Αυτά δηλαδή, ας πούμε, αντιστοιχούσαν, σε σχέση με την Ελλάδα, σε εκείνα τα χρόνια, κάτι σαν το... πώς ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος...
Α.Π.: Σαν το βενιζελικό, ναι, ναι, Βενιζέλο...
ΕΡ.: Μετά τον πόλεμο, που ήταν οι φιλελεύθεροι...
Α.Π.: Ναι, ναι, ναι.
ΕΡ.: Ναι, ok.
Α.Π.: Ναι, αυτό. Λοιπόν, και εκείνος μου ’κανε πλάκα ο νεαρός και με πήρε και πήγαμε να ειδούμε ένα meeting σ’ ένα άλλο και κοιτάζω πάνω, έγραφε ‘Conservative’. «Aυτό δεν είναι liberal» του λέω. «E, άστο» μου λέει. «Θα πάμε και στο liberal» του λέω «Δεν είναι liberal, είναι liberal;» «Όχι, εντάξει» του λέω «Καλό και εδώ, εντάξει, αλλά θα με πας σε άλλο κλαμπ». Και με πήγε και... στη νεολαία.
ΕΡ.: Του liberal τελικά;
Α.Π.: Ναι, του liberal. «Θα πηγαίνετε βόλτα» λέει, «Όλοι οι νέοι είναι μικρά παιδιά» λέει «Και.. από δεκαπέντε» μου λέει «Μέχρι εικοσιπέντε και θα πηγαίνετε βόλτα, δώθε, κείθε, θα ... στη γλώσσα, θα μπορέσεις να συνηθίσεις καλύτερα να μιλάς...» Εντάξει, έτσι, έτσι άρχισε, ας πούμε, αυτό το... το μέρος κι έτσι, ήμουνα εκεί και μετά μπήκα στη νεολαία της κοινότητος.