Οι υπηρεσίες της ΔΕΜΕ

Γυναίκα αναφέρει πως μετανάστευσε στον Καναδά κάνοντας αίτηση στην ΔΕΜΕ.

ΕP.: Πότε μεταναστεύσατε στον Καναδά;
Α.Ν.: Στις 7 του Μάρτη του 1960.
ΕP.: Και για πείτε μου περισσότερα για αυτό.
Α.Ν.: Τι να σας πω; ΄Εφυγα από την Ελλάδα, γιατί ήμασταν πολλά παιδιά, ήμασταν φτωχοί, ήταν ο πόλεμος πριν. Δεν είχαμε διαφορά ότι έχουμε τώρα και ήρθαμε για καλύτερα εδώ. Ναι. Όταν ήρθα εδώ μ’ άρεσε. Είχε τέλος Μάρτη και είχε ακόμα χιόνια.
ΕP.: (Γέλια)
Α.Ν.: Γιατί ήρθα στον Καναδά, έφυγα στις 7 του Μάρτη εκεί και ήρθα εδώ στις 18. 18 ήρθαμε στο Χάλιφαξ, ξανάρθαμε εδώ πήγε 22. Είχε χιόνια πολλά ακόμα. Η παρκ άβενιου ήτανε γεμάτη. Τελοσπάντων. Πάντως τα βρήκαμε όλα ωραία εδώ τα βρήκα. Μ’ άρεσε. Είδα πολλούς Έλληνες που ήρθαμε και πήγαμε στην πρώτη εκκλησία μας, στην Αγία Τριάδα και ήτανε πολύ κόσμος και είδα γνωστούς. Φοβόμασταν μήπως στενοχωρηθούμε εδώ που ήρθαμε στην ξενιτιά, αλλά δεν στενοχωρηθήκαμε. Γιατί; Γιατί βρήκαμε πάρα πολλούς και συγγενείς και γνωστούς και πατριώτες.
ΕP.: Και με ποιον συζητήσατε να πάρετε αυτή την απόφαση; Με ποιον συζητήσατε να πάρετε την απόφαση;
Α.Ν.: Για να ‘ρθω εδώ;
ΕP.: Μμμμ.
Α.Ν.: Με τον πατέρα μου.
ΕP.: Και αυτός τι σας, τι σας είπε;
Α.Ν.: Ε, ο πατέρας μου με έγραψε ’κεί πέρα που γράφανε για τους μετανάστες στην ΔΕΜΕ και ήρθα ως υπηρέτρια εδώ. Μ’ ειδοποιήσανε πήγαμε ‘κεί πέρα, πήγαμε τέσσερις μήνες στη σχολή μάθαμε λίγα εγγλέζικα και οικοκυρική, μαγειρική, διαφορά και ήμασταν λίγο πιο εξελιγμένοι απ’ το χωριό.
ΕP.: Δηλαδή σε αυτή τη σχολή που πήγατε ήτανε όλοι οι ΄Ελληνες;
Α.Ν.: ΄Ησανε, ήτανε γκρουπ, γκρουπ γι’ αυτούς που φεύγουνε κάθε μήνα για Καναδά. Γιατί κάθε μήνα φεύγανε για... μια καραβιά για τον Καναδά. Φεύγαμε κάθε φορά 25 κορίτσια από τον Πειραιά με καράβια αν ερχόμασταν. Ήτανε τότε το «Ολύμπικ» και το «Βασίλισσα Φρειδερίκη». Εγώ ήρθα με το «Βασίλισσα Φρειδερίκη». Πολύ ωραία ήτανε. Ε, ζαλιστήκαμε εεε. Δεν τρώγαμε τίποτα 10 μέρες. Πάντως καλά ήτανε.