Άφοβα

Άνδρας αναφέρεται στην ορκωμοσία του ως Καναδός πολίτης.

AN.: Πήρα και την κάρτα Canadian citizen, Καναδός πολίτης και δούλευα πλέον άφοβα, χωρίς να φοβόμαι και λοιπά. Αλλά μέχρι τότε μπορώ να πω ήμουνα τυχερός. ΄Ημ’να και τυχερός που δεν με διώξαν πίσω στην Ελλάδα πάλι, γιατί τότε υπήρχε αυτός ο φόβος και είμαστε στο restaurant είμαστε σχεδόν πέντε-έξι άτομα λαθραίοι τότε. Βεβαίως. Είμαστε πέντε-έξι άτομα. Τότε ο φόβος ήτανε μεγάλος μη γίνει καμία φασαρία, μη μας μπλέξ’νε άθελα, μήπως το ένα, μήπως το άλλο... Υπήρχε κι αυτός ο φόβος φυσικά. Αυτό είναι.
ΕΡ.: Μπορείτε να μου πείτε πώς πήγατε στο immigration; Από μόνοι σας το αποφασίσατε;
AN.: Στο;
ΕΡ.: Στο immigration office, για να γίνετε...
AN.: Για immigrant; Είχαμε πάει... πότε πήγαμε; Α... είχαμε πάει με το γαμ- πρό μου την πρώτ’ φορά, αλλά τη δεύτερ’ όμως επήγαμε με γκρουπ που ξέραν κι αυτοί πιο καλύτερα από μένα. Ναι. Επήγαμε, μας ρωτήσανε κάτι ερωτήσεις, η πρώτη ερώτηση ήτανε ποιο. . . ποιο. . . τα βουνά. Είπα, ήξερα τα ΧΧΧ, αυτά είπα. Με ρωτήσαν για ποτάμια, ήξερα το μεγαλύτερο ποτάμι το Mckenzie river το λέγανε, είπα αυτό, μου λέει εντάξει. Ποια είναι η πρωτεύουσα, λέω η Οτάβα. Αυτά τα ξέραμε, τα πιο εύκολα ας πούμε. Ε δύσκολες ερωτήσεις δεν μας κάμαν και λοιπά. Εντάξει μ’ λέει, μπράβο και λοιπά, μετά δώσανε τον όρκο όλοι μαζί, μήπως καταλάβαμε και τον όρκο; Αλλά ναι κάπως επαναλαβάναμε κι εμείς χωρίς να ξέρουμε φυσικά να λέμε την αλήθεια. Ε τελικά όλα πήγανε καλά, ωραία. Πήραμε και την κάρτα μετά από μια βδομάδα στείλανε την κάρτα στο σπιτ’, τη διεύθυνσή μ’ και λοιπά. Και τότε πλέον άφοβα επηγαίναμε για δουλειά χωρίς ΧΧΧ, χωρίς άγχος και λοιπά. Ναι. αυτά ήτανε και μπορώ να σας πω ευγνωμονούμε τον Καναδά και το συχωρεμένο τον ΧΧΧ που ήτανε αυτός ο πρώτος που έβγαλε αυτό το νόμο. Η ενέργεια αυτή ας πούμε ήταν του πρωθυπουργού και μπράβο τ’ και καμιά φορά τον ευ. . . πολλές φορές δηλαδή τον ευγνωμονούμε. Ε αυτά είναι τα πιο σπουδαία, τα πιο important να το πούμε έτσι.
ΕΡ.: Μπορώ να σας ρωτήσω Αγγλικά και Γαλλικά έχετε μάθει λιγάκι;
AN.: Αγγλικά και Γαλλικά δυστυχώς δεν έμαθα. Πολύ πολύ λίγα, πολύ πολύ φτωχά μπορώ να το πω έτσ’, γιατί όλα τα χρόνια δούλευα με Έλληνες και συνέχεια τα Ελληνικά χρησιμοποιούσα. Πολύ σπάνια ας πούμε.