Γυναίκα περιγράφει την διανομή των οικιακών βοηθών στον σταθμό των τρένων στο Μόντρεαλ και την δική
της εμπειρία ως οικιακή βοηθός.
ΑΝ.: Ήρθα ως υπηρεσία...
ΕΡ.: Μμμ κατάλαβα...
ΑΝ.: Οπότε σε μάθαινε λίγα πράγματα, όταν ήρθες,
όταν ήρθα εδώ... αμ... ήταν λιγάκι δύσκολα. Εε... μες στο μυαλό μου έχει μείνει... ήμασταν περίπου
τριάντα κοπέλες που ήρθαμε στο καράβι που...
μαζί όλες αυτό και την ώρα που βγήκαμε εδώ... αα... δε μπο... τώρα δε μπορώ να προσδιορίσω.
Βάλαμε το... του μετανάστη το... άγαλμα.
Εγώ νομίζω ότι το... ότι δε δε κατεβήκαμε δω σ’ αυτό το σταθμό. Κατεβήκαμε εε... κάτω στην...
στην πόλη, αν δεν κάνω λάθος. Δεν είμαι σίγουρη.
Και... όταν πήγαμε και ήρθανε κυρίες και μας...
ξέρεις απ’ το immigration και τέτοια, ήμασταν όλες μαζί. Εκείνο που μου ’χει μείνει στο μυαλό
είναι... ότι... κάθε φορά... που ερχόταν και πέρναν μια κοπέλα...
όλες κλαίγαμε.
ΕΡ.:Αλήθεια; Είχατε...
ΑΝ.: Και δεν ήξερες πού πας. Εμ.., απ’ ό, τι έχω ακούσει, δεν ξέρω αν
είναι αλήθεια, εγώ έπεσα σε μία καλή οικογένεια,
αλλά δεν έμεινα όμως πολύ. Εε... στους τέσσερους μήνες έφυγα. Πήγα... βγήκα έξω, έμαθα μανικιούρ,
άρχισα να δουλεύω. Πολλές κοπέλες μείνανε.
Πολλοί άνθρωποι βόηθησαν αυτές τις κοπέλες.
Εγώ απ’ όσες ξέρω... ξέ... ξέρω ότι τις βόηθησαν. Ακούω πολλά, μα δε μπορώ να πω τίποτα.
