«Να γράφω και να διαβάζω»

Άνδρας αναφέρεται στη δυσκολία ολοκλήρωσης της βασικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

ΕΡ.: Και στην Ελλάδα μέχρι ποια τάξη έχετε πάει σχολείο;
Β.Κ.: Άμα σου πω σε ποια τάξη έχω πάει σχολείο δεν θα το πιστέψεις. Το σχολείο το έβγαλα λόγω φτώχειας σε βραδινά φροντιστήρια. Πήγα μέχρι την Τρίτη δημοτικού και έπειτα επειδής ο πατέρας μου με έβγαζε από μικρό παιδί από επτά χρονών και οκτώ χρονών παιδί να πηγαίνω να τον βοηθάω στα ζώα και από εδώ και από εκεί στις δουλειές τις αγροτικές έπρεπε να πηγαίνω, δίναμε ένα αρνάκι κάθε τρείς μήνες έδινε ο πατέρας μου στον δάσκαλο σε έναν δάσκαλο από τον χωριό μας και τον λέγανε Γεωργιάδης Γιάννης για να μου κάνει φροντιστήρια να μάθω να γράφω και να διαβάζω. Ήτανε δύσκολη η ζωή η δική μου προσωπικά και αυτό λόγω φτώχειας και αυτό μας έκανε να πρέπει να μεταναστεύσουνε για να ζήσουμε κάπως καλύτερα και δόξα τον θεό εδώ που ήρθαμε δεν λέω ότι τα βρήκα ρόδινα, εύκολα. Ήτανε δύσκολα. Αλλά και όπως σας είπα και προηγούμενα τα παιδιά μου μεγαλώσανε και εγώ χαμπάρι δεν το είχα πάρει. Η γυναίκα μου τα πήγαινε στο ποδόσφαιρο, τα πήγαινε στο χόκεϋ, τα πήγαινε up north να κάνουνε σκι. Εγώ ήμουνα δουλειά πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Γιατί μόνο έτσι μπορούσαμε να ζήσουμε άνετα και να σπουδάσουμε τα παιδιά μας. Η γυναίκα μου δεν δούλευε μετά που έκανε τα παιδιά και αυτό.