Τα μέλη του Κρητικού Αλληλοβοηθητικού Συλλόγου Μόντρεαλ, 1964, Gavakis' Photo Archive.
Το εκκλησίασμα
Γυναίκα εξηγεί πώς ενισχύονταν οι δεσμοί μεταξύ των Ελλήνων μέσω της συμμετοχής τους στην κυριακάτικη Λειτουργία.
Σ.Π.: H δουλειά. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η εκκλησία. Μου
αρέσει και η εκκλησία, το ευχαριστιέμαι και μετά εγώ τώρα σε αυτή την
εκκλησία, ήρθα τόσο μικρή, παντρεύτηκα, βάπτισα τα παιδιά μου. Αυτή η εκκλησία
για εμένα είναι η εκκλησία μου που λένε για όλα. Και πάρα πολλούς φίλους,
έρχεσαι, βλέπεσαι, πίνεις ένα καφε. Μαζί με την εκκλησία, την λειτουργία,
είναι και όλα αυτά. Όλοι, ας πούμε, πολλοί λενε «Πάω στην...», δεν είναι μόνο
η εκκλησία, είναι όλο αυτό το... Θα δεις τους φίλους σου και αισθάνεσαι ωραία
για να ’ρθεις.
ΕΡ.: Με τα φεστιβάλ ασχοληθήκατε εσείς;
Σ.Π.: Ναι ναι, τα πρώτα χρόνια ειδικά, ο άνδρας μου
ξεκινήσει το φέστιβαλ.
ΕΡ.: Ναι;
Σ.Π.: Και μετά το συνέχισε ο γαμπρός μου πολλά χρόνια,
ο Αριστοφάνης, ο Άρης, πάρα πολλά χρόνια δούλευε, μόνο μέχρι πέρσυ ήτανε πολύ
busy με την δουλειά...και...
ΕΡ.: Το κάνετε εδώ; Πού το κάνετε;
Σ.Π.: Το φέστιβαλ; Εδώ, απέναντι είχαν ένα πάρκο και
μετά το φτιάξανε κάτι και δεν ήμασταν allow φέτος, so τώρα δεν έρχεται και
εκείνος, ας πούμε, αλλά ναι, ήταν πολύ involved η οικογένεια...