Συναντήσεις
Συνάντηση του Υπουργού Μετανάστευσης, κου Rene Tremblay, με μέλη του
Κρητικού Συλλόγου Μόντρεαλ, 1964.
Πηγή: Gavaki Photo Archive
Πολιτικές συμμαχίες
Πληροφορητής μιλάει για την συνεργασία των ελληνικών συλλόγων με Γάλλους
πολιτικούς.
B.K.: Όχι, δεν έχει αλλάξει. Εντάξει, σιγά-σιγά τότε με
το σύλλογο και λοιπά είχαμε γνωριστεί με επί παραδείγματι θα σας πω τώρα το...
θυμάμαι ένα, ο οποίος έχει πεθάνει, ο [...] που ήτανε τότε θυμάμαι το [...],
υπουργός ήταν... wherever και θυμάμαι ότι σε κάθε εκδήλωση που έκανε ο
σύλλογος τους καλούσαμε και ερχόντουσαν αυτοί και λοιπά, you know και είχαμε
δημιουργήσει μία φιλική σχέση μεταξύ, μεταξύ μας και λοιπά, you know.
Εγγλέζους, Γάλλους, μιλάω πιο πολύ τότε, ήταν πολιτικοί βέβαια. Είχαμε
γνωριστεί με πάρα πολλούς και είχαμε καλές σχέσεις και πολλές φορές αυτοί
βοηθούσανε κι αυτοί για το συ... το σύλλογο εννοώ, για κάτι και λοιπά που
χρειαζόταν, you know.
ΕΡ.: Υπέροχα.
B.K.: Παραδείγματι, όπως σας είπα αυτό τον κύριο που
είχαμε στο ιμιγκρέσιο που ’τανε σύλλογο Canadian... για να γίνεις Καναδός
πολίτης. Όλοι οι δικοί μας που πηγαίναν, τους δίναμε ένα χαρτάκι
‘Δωδεκανησιακός σύλλογος’, πηγαίναν... «Θα πας στον τάδε». Πηγαίναν και λοιπά.
Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο βέβαια και λοιπά, αλλά όσο και να ’ναι βοηθούσε ας
πούμε και λοιπά, you know, για να γίνουνε Canadian citizens.
ΕΡ.: Πολύ ωραία. Και αυτοί οι πολιτικοί πώς... πώς
είχατε σχέσεις; Πώς έγινε αυτό; Πώς δημιουργήσατε σχέσεις μ’ αυτούς;
B.K.: Ε, οι σχέσεις δημιουργηθήκανε σιγά-σιγά γιατί
ήρθαμε τότε και λοιπά, εντάξει. Τότε με το σύλλογο θυμάμαι, είχαμε πολλές
επικοινωνίες με το ελληνικό προξενείο και έτυχε σε μία εκδήλωση κάτι έκανε το
προξενιό εκεί, να είμαστε... εγώ ήμουνα τότε, δεν θυμάμαι, πρόεδρος...
αντιπρόεδρος, whatever το συμβούλιο εκεί πέρα ας πούμε του συλλόγου και είχε
φυσιολογικά είχε και ξένους μέσα όπως αυτούς... αυτός ο [...] που σας λέω και
λοιπά, ήτανε... αγαπούσε πάρα πολύ τους Έλληνες, τους Έλληνες τους αγαπούσε
πάρα πολύ. Και σιγά-σιγά από εκεί αρχίσαμε και γνωριζόμαστε ο ένας με τον
άλλον...
ΕΡ.: Μία χαρά.
B.K.: Βέβαια όχι... εννοώ για το σύλλο... για συλλογικά
πράγματα, όχι για προσωπικά.